De teleurstelling van onwetendheid 

Genieten van goed gezelschap in een prettige omgeving. Het is één van de momenten waar we onder het genot van een hapje en een drankje vriendschappen aanhalen, zakelijke deals sluiten en vieren wat er te vieren valt.

Brood en olijfolie

Zo hadden we onlangs een trouwerij waar een verrassende catering was. Het servies was sjiek, de amuses smaakvol en creatief en het brood puur en vers. Bij het brood was een schaaltje zoute boter en een klein, doorzichtig flesje met olijfolie. Natuurlijk zou ik de olijfolie als eerste proberen, gewoon eerst op een lepeltje puur proeven. 

Zou het? 

Zou het echt eens kunnen dat een cateraar een fraaie olijfolie schenkt? Ik probeerde de alarmbellen te negeren vanwege het kleine doorzichtige flesje waarin de olijfolie op tafel stond. Bij het openen van het flesje verried een onaangename geur al de kwaliteit waarmee we te maken hadden. De herkenbare lucht van oude noten en ranzige boter waren de treurige, overjarige begeleiders geworden van wat in het beste geval ooit iets fris en fruitigs was geweest. Ieder sprankje jeugd was verdwenen. Daarvoor in de plaats was er de mantel van tijd die over de olijfolie lag.

'Kom, niet zo flauw' berispte ik mezelf en zette een lepel met het goedje aan mijn mond, slurpte eens nadrukkelijk en liet de olijfolie door mijn mond gaan. Waarvoor mijn neus al had gewaarschuwd, bevestigden de smaakpapillen van mijn tong. Een vette film olie bleef in mijn mond achter en in combinatie met de ranzige smaak was dit één grote teleurstelling. Zelfs een hap droog brood was onvoldoende om de smaak weg te krijgen. Hoe jammer.

De desillusie van kennis over olijfolie

Na afloop van het feest, raakte ik in gesprek met de cateraar. Een compliment voor de keuze van de hapjes en aankleding was welverdiend. Maar ik kon het niet nalaten om de vraag te stellen of zij enig idee hadden hoe de olijfolie smaakte. 

'Nee, dat wist ze niet' was het antwoord.

 Voorzichtig informeerde ik naar het oogstjaar van de olijfolie. 'Oogstjaar?' was de vraag die ik terugkreeg. Om het simpeler te maken vroeg ik hoe lang ze die olijfolie al gebruikten. 'Pffff', was het antwoord. 'We hebben zo'n groot 5 liter blik van de groothandel, wat we al een paar jaar gebruiken'. Toen was het mijn beurt om stil te worden. Dan ben je een cateraar. Je weet hoe je smakelijke hapjes moet maken en sta je voor je kwaliteit en uitstraling. Het lijkt erop dat uit onwetendheid de olijfolie een (financiële) sluitpost wordt. Ik gaf ze een korte uitleg over olijfolie. De vijanden: leeftijd, licht, zuurstof, temperatuur. Het was allemaal onbekend. Ze zouden zich er eens in verdiepen.

Wanneer je iedereen tekort doet

Laten we het maar een ongelukkig leermoment noemen. As je als cateraar namelijk niet weet wat je serveert, dan kun je het beter laten. Want uiteindelijk doe je iedereen tekort. Je opdrachtgever omdat die betaalt voor een kwalitatief slecht product, de teleurstelling van de gasten die het brood en de olie mondjesmaat eten ('is toch niet zo lekker hè? zo'n stuk brood met olie….’ ) en uiteindelijk ook jezelf als cateraar wanneer er toevallig wel kritische gasten zijn die weten hoe een goede olijfolie moet smaken.

In het verlengde van dit soort catering ellende past ook de olijfolie die je in de horeca op tafel geserveerd krijgt. Daarover op een ander moment meer!